Lucky Luke se retrouve bien malgré lui propriétaire d'une immense plantation de coton en Louisiane. Accueilli par les grands planteurs blancs comme l'un des leurs, Lucky Luke va devoir se battre pour redistribuer cet héritage aux fermiers noirs. Le héros du far-west réussira-t-il à rétablir la justice dans les terrains mouvants des marais de Louisiane ? Dans cette lutte, il Lucky Luke se retrouve bien malgré lui propriétaire d'une immense plantation de coton en Louisiane. Accueilli par les grands planteurs blancs comme l'un des leurs, Lucky Luke va devoir se battre pour redistribuer cet héritage aux fermiers noirs. Le héros du far-west réussira-t-il à rétablir la justice dans les terrains mouvants des marais de Louisiane ? Dans cette lutte, il sera contre toute attente épaulé par les Dalton venus pour l'éliminer, par les Cajuns du bayou, ces blancs laissés-pour-compte de la prospérité du Sud, et par Bass Reeves, premier marshall noir...
Un cow-boy dans le coton
Lucky Luke se retrouve bien malgré lui propriétaire d'une immense plantation de coton en Louisiane. Accueilli par les grands planteurs blancs comme l'un des leurs, Lucky Luke va devoir se battre pour redistribuer cet héritage aux fermiers noirs. Le héros du far-west réussira-t-il à rétablir la justice dans les terrains mouvants des marais de Louisiane ? Dans cette lutte, il Lucky Luke se retrouve bien malgré lui propriétaire d'une immense plantation de coton en Louisiane. Accueilli par les grands planteurs blancs comme l'un des leurs, Lucky Luke va devoir se battre pour redistribuer cet héritage aux fermiers noirs. Le héros du far-west réussira-t-il à rétablir la justice dans les terrains mouvants des marais de Louisiane ? Dans cette lutte, il sera contre toute attente épaulé par les Dalton venus pour l'éliminer, par les Cajuns du bayou, ces blancs laissés-pour-compte de la prospérité du Sud, et par Bass Reeves, premier marshall noir...
Compare
Related products
Death, Lies and Duct Tape
Best Spongebob Memes: Amazing collection
Heroes, Gods and Emperors from Roman Mythology
Selling with NLP: New Techniques That Will Double Your Sales Volume
The Savage Sword of Conan, Volume 5
The Avengers: Scarlet Witch
100 Doors to Madness
Smassing Culture –
Κριτική στο Smassing Culture Ένας φτωχός και κοινωνικοπολιτικός (;) καουμπόι Σε ένα διάλειμμα από τις απανωτές περιπέτειές του ο Λούκυ Λουκ κάθεται για να ξαποστάσει σε ένα σαλούν στην πόλη της Νιτσεβονάτντα. Ξαφνικά, η πόρτα του σαλούν ανοίγει και ξεπροβάλλουν τα τέσσερα αδέρφια Ντάλτον δεμένοι πισθάγκωνα. Πίσω τους ακολουθεί η επιβλητική φιγούρα ενός… μαύρου σερίφη. Πρόκειται φυσικά για τον σερίφη Μπας Ριβς, μία αληθινή φιγούρα που χάραξε με τον δικό της τρόπο την ιστορία του Φαρ Ουέστ. Ο Λούκυ Λ Κριτική στο Smassing Culture Ένας φτωχός και κοινωνικοπολιτικός (;) καουμπόι Σε ένα διάλειμμα από τις απανωτές περιπέτειές του ο Λούκυ Λουκ κάθεται για να ξαποστάσει σε ένα σαλούν στην πόλη της Νιτσεβονάτντα. Ξαφνικά, η πόρτα του σαλούν ανοίγει και ξεπροβάλλουν τα τέσσερα αδέρφια Ντάλτον δεμένοι πισθάγκωνα. Πίσω τους ακολουθεί η επιβλητική φιγούρα ενός… μαύρου σερίφη. Πρόκειται φυσικά για τον σερίφη Μπας Ριβς, μία αληθινή φιγούρα που χάραξε με τον δικό της τρόπο την ιστορία του Φαρ Ουέστ. Ο Λούκυ Λουκ παλιός γνώριμος του σερίφη χαίρεται απίστευτα που τον ξανασυναντάει, αλλά πριν προλάβουν καλά-καλά να πουν τα νέα τους ένα γράμμα καταφθάνει στα χέρια του φτωχού και μόνου καουμπόι. Ξαφνικά από το πουθενά ο Λούκυ Λουκ θα βρεθεί να έχει κληρονομήσει μία από τις μεγαλύτερες φυτείες βαμβακιού στον Νότο από μία φανατική θαυμάστρια του χωρίς κληρονόμους. Αποφασίζοντας να μη δεχτεί αυτό το απρόσμενο δώρο ο καουμπόι αποφασίζει να ταξιδέψει στον Νότο, για να ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα από αυτόν τον μπελά. Σύντομα όμως θα συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα δε θα είναι καθόλου όπως τα περιμένει ο ίδιος. Γιατί ο αγαπημένος ντεσπεράντο λογάριαζε χωρίς τον “ξενοδόχο” μιας βαθύτατα ρατσιστικής Αμερικής. Να πω την αλήθεια μου είχα πολλά χρόνια να διαβάσω Λούκυ Λουκ. Αν και είχα μεγαλώσει με τις ιστορίες του “φτωχού και μόνου καουμπόι”, ίσως η ενασχόλησή μου με άλλες μορφές κόμικ να μη με έκαναν να ενδιαφερθώ για τις περιπέτειες του συγκεκριμένου ήρωα ειδικά μάλιστα από τότε που πέθανε ο δημιουργός του Morris. Ή απλά είχα αρχίσει να μεγαλώνω. Ποιος ξέρει; Κι όμως όταν φέτος είδα το εξώφυλλο της καινούργιας ιστορίας από τον Achdé (της ένατης συγκεκριμένα αφού ο συγκεκριμένος δημιουργός σχεδιάζει της ιστορίες του ήρωα από το 2003) με τον Λούκυ Λουκ να περπατάει μέσα σε μία φυτεία απο βαμβάκι συνοδευόμενος από έναν μαύρο σερίφη και στο βάθος την Κου-Κλουξ Κλαν να καραδοκεί, σαν να αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον μου για τις καινούργιες περιπέτειες του αγαπημένου ήρωα. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο η ιστορία δεν ήταν καθόλου άσχημη. Ο Achdé φαίνεται ότι είναι ένας δημιουργός ο οποίος από τη μία σέβεται την παρακαταθήκη του Morris, από την άλλη όμως φροντίζει να αφήσει το δικό του στίγμα πάνω στον ήρωα. Έτσι λοιπόν συναντάμε για άλλη μία φορά μοτίβα που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στις κλασσικές ιστορίες του Λούκι Λουκ, όπως την αλληλεπίδραση με ιστορικές αλλά και μυθοπλαστικές φιγούρες της Αμερικανικής ηπείρου, όπως ο Τομ Σόγιερ και ο Χάκλμπερυ Φιν. Το σενάριο όμως από το πενάκι του Jul είναι αυτό που κλέβει την παράσταση και πάει την παρακαταθήκη του ήρωα ένα βήμα παραπέρα. Αυτό που ο Jul κάνει με τρομερή τόλμη σε αυτήν την ιστορία είναι να δώσει ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του ήρωα, μία κοινωνικοπολιτική χροιά. Ανέκαθεν ο Λούκι Λουκ ήταν ένας χαρακτήρας που στεκόταν στο πλάι των αδύναμων, όμως είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε να ξεκαθαρίζει τη θέση του απέναντι στο θέμα του ρατσισμού λέγοντας στους λευκούς αριστορκράτες την υπέροχη ατάκα “Ξέρετε εγώ ποτέ δεν ξεχώριζα χρώματα”. Αν μη τι άλλο αυτό το στοιχείο είναι που κάνει την ιστορία να ξεχωρίζει. Στον απόηχο της δολοφονίας του George Floyd και του Black Lives Matter, οι Achdé και Jul δε μένουν ασυγκίνητοι από τις αλλαγές που ταρακουνάν όλη την υφήλιο. Παίρνοντας λοιπόν αυτό το πλαίσιο, οι δημιουργοί το μεταφέρουν σε μία άλλη Αμερική, η οποία μπορεί να είναι νεώτερη κατά διακόσια περίπου χρόνια σίγουρα όμως είναι ελάχιστα αλλαγμένη. Επιλέγουν να καυτηριάσουν – κάπως ήπια βέβαια – το Αμερικάνικο όνειρο, το οποίο χτίστηκε πάνω στις ζωές χιλιάδων μαύρων σκλάβων και τροφοδοτήθηκε από τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση των πλούσιων λευκών γαιοκτημόνων. Μην παρεξηγηθούμε βέβαια, η ιστορία δεν είναι ένα αντιρατσιστικό μανιφέστο και δεν τα κάνει όλα σωστά. Σε μια ατυχή προσπάθειά της να μιλήσει για τον ρατσισμό στο σήμερα μας λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι τα καταπιεσμένα υποκείμενα θα πρέπει να ανελιχθούν στις θέσεις αυτών που τα καταπιέζουν και να γίνουν αστυνομικοί ή πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών, λέγοντάς μας δηλαδή ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιοι οι θεσμοί αλλά τα άτομα που τους απαρτίζουν. Αλλά εντάξει δεν περιμέναμε και ποτέ το Λούκι Λουκ να μας κάνει μαθήματα πολιτικής ιστορίας. Όποτε απλά θα πούμε ότι χαρήκαμε που είδαμε έστω και μία κάπως απλοϊκή σκέψη στις σελίδες του αγαπημένου ντεσπεράντο, που αποδεικνύει ότι όταν μία ιστορία εξελίσσεται μέσα στα χρόνια δεν μπορεί να μείνει αναλλοίωτη από το κοινωνικό γίγνεσθαί. Σε ένα γενικότερο λοιπόν πλαίσιο, το “Μπελάδες στις Φυτείες” είναι μία πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ιστορία. Έχει όλα τα στοιχεία που θα περίμενε κανείς από μία τυπική ιστορία Λούκυ Λουκ, άφθονο χιούμορ, ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους θρύλους αλλά και τις προσωπικότητες της Άγριας Δύσης και άφθονη δράση. Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη ιστορία που βγήκε με τον συγκεκριμένο ήρωα αλλά είναι ευχάριστη και δείχνει ότι θέλει να εξελίξει και να προχωρήσει την κληρονομιά του Morris παραπέρα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μας υπενθυμίζει ότι σε μία εποχή όπου τα γεγονότα και οι συνθήκες βράζουν, η 9η Τέχνη (όπως και όλες οι μορφές τέχνες) οφείλει να παίρνει θέση απέναντι στα γεγονότα. Γιατί η τέχνη ήταν πάντα ριζοσπαστική. Και αυτό δε θα αλλάξει ποτέ!
Paul-Hervé –
Fan de Lucky Luke depuis ma plus tendre enfance, je suis déçu par ce nouvel album que je ne trouve pas du tout à la hauteur de l'œuvre de Morris et Goscinny. Si les clins d'œil à l'œuvre historique se succèdent dans "Un cow-boy dans le coton", cela n'en suffit pas à faire un opus qui tient la route. L'histoire met du temps à démarrer, et quand elle commence vraiment, elle se termine déjà. Finalement, on en vient à se dire que Jul se perd dans sa volonté d'inclure des références au canon, et que Fan de Lucky Luke depuis ma plus tendre enfance, je suis déçu par ce nouvel album que je ne trouve pas du tout à la hauteur de l'œuvre de Morris et Goscinny. Si les clins d'œil à l'œuvre historique se succèdent dans "Un cow-boy dans le coton", cela n'en suffit pas à faire un opus qui tient la route. L'histoire met du temps à démarrer, et quand elle commence vraiment, elle se termine déjà. Finalement, on en vient à se dire que Jul se perd dans sa volonté d'inclure des références au canon, et que c'est autant de planches qui auraient pu être consacrées à développer la nouvelle intrigue. Jul gagnerait peut-être à s'émanciper davantage de Morris pour se réaliser pleinement.
Rui Alves de Sousa –
Gosto muito destes novos Lucky Luke. Têm boas histórias e muita graça. Esta, além disso, aborda um tema difícil de forma exemplar, quer nas referências e no humor.
Aggelos –
A nice original idea for a lucky Luke album. WIth gaping storytelling problems. Disjointed storytelling, Lucky Luke as a very passive protagonist and writing that goes frequently from satire to children's educational book. One of the polarizing points of the book for me is that it doesn't shy away from the brutality of the era. Which is a jarring departure from the lucky Luke experience but certainly a interesting one. A nice original idea for a lucky Luke album. WIth gaping storytelling problems. Disjointed storytelling, Lucky Luke as a very passive protagonist and writing that goes frequently from satire to children's educational book. One of the polarizing points of the book for me is that it doesn't shy away from the brutality of the era. Which is a jarring departure from the lucky Luke experience but certainly a interesting one.
Laz33 –
Άλλο ένα ευχάριστο άλμπουμ μετά τον Καουμπόυ στο Παρίσι. Παρότι η θεματαλογία του ρατσισμού που πραγματεύεται είναι ευαίσθητη, καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες μεταξύ σοβαρότητας και χιούμορ. Θα μπορούσε να έχει παραπάνω δράση αλλά οκ, μην περιμένουμε και θαύματα. Ο Ζουλ έγραψε το σενάριο, όχι ο Γκοσινύ. Αξίζει πάντως να το διαβάσετε. Είναι αρκετά πρωτότυπο και μοντέρνο Λούκυ Λουκ, έχοντας όμως και πολλά απ΄τα διαχρονικά στοιχεία που μας έκαναν ν΄αγαπήσουμε τη σειρά. 3.5/5
Karine –
Ça faisait longtemps que je n'avais plus lu de Lucky Luke, on passe un bon moment. Ça faisait longtemps que je n'avais plus lu de Lucky Luke, on passe un bon moment.
GuizmoEnOz –
Contente de retrouver Lucky Luke, mais si on reste sur sa faim. Un bon moment quand même.
Kevin –
Visualmente hermoso, pero la trama y su desarrollo fueron muy pobres. Morris daba premisas muy simples y de ahí empezaba a crear situaciones graciosas. En esta ocasión me di cuenta que había pasado muchas páginas sin reirme. Y las únicas veces que me reí, fue cuando el escritor hizo referencia al canon, como el cambio de apariencia de Lucky Luke a través de los años y el hecho de que los Dalton son cuatrillizos y otros más que hacen pensar que los autores solo se apoyan en referencias para hacer Visualmente hermoso, pero la trama y su desarrollo fueron muy pobres. Morris daba premisas muy simples y de ahí empezaba a crear situaciones graciosas. En esta ocasión me di cuenta que había pasado muchas páginas sin reirme. Y las únicas veces que me reí, fue cuando el escritor hizo referencia al canon, como el cambio de apariencia de Lucky Luke a través de los años y el hecho de que los Dalton son cuatrillizos y otros más que hacen pensar que los autores solo se apoyan en referencias para hacer reír al lector. Lamentablemente este capítulo cumplió de lo que me temía, que iba a poner la moraleja en tanta consideración, que la comedia iba a sufrir. Estoy visitando poco a poco los tomos más viejos de este personaje y en muchos de ellos explotó a carcajadas. Muchos no tienen una narrativa tan elaborada, pero por los chistes tan imperecederos, tengo que darles cinco estrellas. Este me hace darme cuenta por que Morris le daba tanta prioridad a la comedia. Espero que Jul se haya desahogado en su afán de dejar un mensaje importante para la sociedad. En un Cowboy en París estaba dando indicios de su afiliación política, lo cual es un error cuando estamos tratando con un personaje que es importante para tanta gente de muchos orígenes distintos. Al final fue bueno, pero yo no leo Lucky Luke por bueno, sino por gracioso. Solo por la calidad visual no le doy una puntuación menor, pero debo decir que estoy sumamente decepcionado.
Nathalie –
C’est la 123 ème aventure de Lucky-Luke et si Morris n’est plus là, le flambeau est bien repris. Je ne suis pas une spécialiste de la saga, mais c’est mon mari qui m’a refilé l’album car c’était selon ses dires : de l’or en barre. Alors d’or, il sera question, mais du blanc soit les plantations de coton en Louisiane. Lucky-Luke aura beaucoup à faire pour lutter contre les propriétaires terriens ségrégationnistes et redistribuer cet héritage non désiré au profit des vrais travailleurs du domaine. C’est la 123 ème aventure de Lucky-Luke et si Morris n’est plus là, le flambeau est bien repris. Je ne suis pas une spécialiste de la saga, mais c’est mon mari qui m’a refilé l’album car c’était selon ses dires : de l’or en barre. Alors d’or, il sera question, mais du blanc soit les plantations de coton en Louisiane. Lucky-Luke aura beaucoup à faire pour lutter contre les propriétaires terriens ségrégationnistes et redistribuer cet héritage non désiré au profit des vrais travailleurs du domaine. Il aura des alliés surprenants parfois. J’avoue que cet album possède des relents de l’affaire George Flyod, mais c’est quand l’actualité rattrape la fiction. Cette dernière fera la part belle aussi à des clins d’oeil plus joyeux et à un personnage historique qui mérite d’être mis plus en lumière : Base Reeves. A lire de 7 à 77 ans voir plus !
Michel –
Un Lucky Luke sympa, dans un style vraiment proche (au niveau du dessin) de Morris et dans l'air du temps avec une denonciation humoristique du racisme du Sud antebellum. La morale reste assez legere avec des clins d'oeil mignons aux Noirs americains "successful". On est bien sur tres loin de l'age d'or de Goscinny mais l'ecueil d'un tome ultra politically correct a ete bien evite et on passe un moment sympathique. Un Lucky Luke sympa, dans un style vraiment proche (au niveau du dessin) de Morris et dans l'air du temps avec une denonciation humoristique du racisme du Sud antebellum. La morale reste assez legere avec des clins d'oeil mignons aux Noirs americains "successful". On est bien sur tres loin de l'age d'or de Goscinny mais l'ecueil d'un tome ultra politically correct a ete bien evite et on passe un moment sympathique.
Tobias Imbach –
Aktuell, ohne anbiedernd zu sein, und ernster als jeder andere Band - und dennoch äusserst lustig, atmosphärisch und unterhaltsam. Vermutlich einer der besten Geschichten seit 1977.
Manos –
Not as pleasant as the previous..
Dina Rahajaharison –
"Tout est bon dans le coton." "Tout est bon dans le coton."
Anita –
Het verhaal is prima maar de grappen zijn belegen en af en toe onbegrijpelijk. Het lijkt een probleem van de vertalers.
Delphine –
Un épisode où l'on retrouve les principaux protagonistes de cette série et qui revient aux origines de cette série avec une référence à un personnage historique (il sera même ici référence à bien d'autres en clin d'œil très appuyé). Agréable moment de lecture. Un épisode où l'on retrouve les principaux protagonistes de cette série et qui revient aux origines de cette série avec une référence à un personnage historique (il sera même ici référence à bien d'autres en clin d'œil très appuyé). Agréable moment de lecture.
Macqueron –
Un Lucky Luke bien pensant mais bien rythmé et drôle, bourré de guest-stars
Pascal –
Un bon renouvellement de Lucky Luke, sur un sujet sensible qui reste d'actualité, l'humour reste aussi au rendez-vous. Un classique toujours vivant. Un bon renouvellement de Lucky Luke, sur un sujet sensible qui reste d'actualité, l'humour reste aussi au rendez-vous. Un classique toujours vivant.
David Ferreira Alves –
Uma recuperação do velho estilo de Morris e Uderzo. Uma história com humor e ritmo em cada segmento. O bom humor e o desenho respeitam a herança. Vale a pena ler e usufruir.
Tiago Ventura Rego –
Aprender história a ler o Lucky Luke, dois em um! :)
Sinaloa237 –
Clem Red –
Pedro –
The Cannibal –
Volker Rivinius –
Ninackorazo –
Marianne Braam –
Edward van der Maarel –
Yota Bak –
Lattelis –
Marise –